Puglia

Zodra we op de spoor van de lars waren aangekomen, gingen we ons direct aan het ritme van de Apuliërs aanpassen. Met bijna 40 graden was dat ook wel aan te bevelen. In de romantische kustplaats Vieste was het niet moeilijk om in de slow-modus te komen. Onze wandelingen brachten ons via bijzonder fotogenieke stukjes kust bij de trabucco, een eeuwenoude techniek om vissen te vangen. Je ziet ze in die regio best veel. Het zijn vast geinstaleerde houten contstructies met netten. Op die manier is het mogelijk zonder boot direct vanaf de wal te vissen.

's Avonds konden we bijna niet kiezen: het ene restaurant was romantischer gelegen dan het andere.  Later op de avond flaneerden we lekker met de Italianen mee door het oude centrum. Dat is één van onze favoriete bezegheden in Italië. Heerlijk, deze gezellige drukte! In Vieste ontstonden hier en daar zelfs opstoppingen want iedereen deed eraan mee. Elke avond.

's Middags toen iedereen siësta hield, gingen wij op zoek naar stranden waar bijna niemand kwam of we reden naar Monte Sant'Angelo met zijn beroemde ondergrondse kerk. Op weg ernaartoe ontdekten we kleine baaitjes die naar wilde rozemarijn geurden en andere verborgen stranden. Ook bezochten we de Foresta Umbra, het schaduwbos, en het toenmalige vissersdorp Peschici dat ooit de jackpot heeft gewonnen en dus in één klap rijk is geworden. De inwoners zeiden toen: 'God geeft hen, die geen tanden hebben, koekjes.' Ze hebben er wat van gemaakt, moet ik zeggen: Peschici is een leuke plaats voor een luie zomervakantie. Een bijzondere attractie is hun trabucco waarbinnen zich een restaurant bevindt. − Verser kan de vis niet zijn! 

Ons volgende plaatsje was net zo idyllisch: Martina Franca, gelegen op de hak van de laars. We logeerden midden in het barokke oude centrum. Dat kwam pas 's avonds tot leven toen de mensen uit de omgeving aankwamen om er in de sfeervolle umgeving uit eten te gaan. Overdag was het heerlijk ontspannen om de pleinen en steegjes te verkennen. Vooral omdat we dat onder muzikale begeleiding deden. Want op dat moment was er het jaarlijks terugkerende festival met klassieke musiek. En overdag leken ze wel in elke palazzo te repeteren. - Een bijzondere ervaring! 

Martina Franca was de ideale uitvalbasis voor uitstapjes. De trulli, witte ronde huisjes uit de 14de eeuw, moet je hebben gezien want ze zijn uniek. In Alberobello staat er een hele wijk die doet denken aan de Efteling. Voor onze smaak is het te toeristisch maar overslaan wilden we het zeker niet. De witte stad Ostuni vonden we veel indrukwekkender. Bouwstijl, ligging en sfeer lieten ons vaker terugkomen, al dan niet gecombineerd met een ochtendje strand. De rit naar het barokke Lecce en Gallipoli was met die hitte eigenlijk niet te doen. Maar we hebben geen seconde spijt gehad!

Twee andere plaatsen die indruk op ons hebben gemaakt, zijn Monopoli en Polignano a Mare. Ze liggen naast elkaar aan de kust maar zijn totaal niet te vergelijken, afgezien van hun antieke geschiedenis. In het rustige havenstadje Monopoli werden we meteen betoverd door zijn bijzondere charme. We waren dolgraag gebleven maar er was geen kamer te krijgen. − Zou je niet zeggen. Als je de link met het spelletje Monopoly legt, dan denk je toch meteen aan hotels. En aan dure straten. Maar die waren er ook niet.

Dus reden we door naar Polignano a Mare. De toeristische attractie is de ligging zelf. 

Vanuit de Romeinse brug kijk je in een soort kloof met beneden een populair strand. Rechts en links gaat het steil omhoog; de oude huizen lijken wel op de rotsen geplakt. Dit is het handelsmerk van de plaats maar het oude centrum is niet minder mooi. En daar vonden we een kamer voor één nacht. Langer hadden we het ook niet uitgehouden. Hoewel het eigenlijk een prachtige B&B op een toplocatie was: leuk ingerichte kamers, ontbijt op het dak. Wat wil je nog meer?

Nou, slapen bijvoorbeeld. Dat was daar helaas niet mogelijk want we hadden een ondergrondse kamer die uit de rots was gehouwen. Vandaar dat we geen raam hadden maar wel allerlei apparaten die ons wakker hielden. De koelkast en de luchtontvochtiger gingen om de beurt zoemen en de airco blies koude wind over onze bezwete huid. Later bleek dat we de enige kamer zonder raam hadden. Volgende keer dus van tevoren een van de andere kamers reserveren.