Dit is niet voor niets de meest populaire vakantiebestemming van de Italianen. En dan heb ik het niet eens over de Costa Smeralda, het bekende paradijs voor mooi en rijk. Genieten kan op Sardinië ook heel goed zonder luxe. Waar je ook bent op dit eiland, overal kun je kiezen uit meerdere stranden. Je houdt niet van bakken in de zon? Geen punt want er is genoeg te bezichtigen en te beleven.

Golfo di Orosei

Met z’n tienen gingen we een heel stuk de oostkust af, de Golfo di Orosei. In een rubberen bootje. Langs de witte rotsen in de fel turquoise zee. Onze boot kon in grotten komen waarvoor andere boten te groot waren. Bij de mooiste baaitjes zette de jongen ons af. Zelf ging hij in de tussentijd vissen. Deze stranden waren alleen maar met de boot te bereiken. – Tenzij je net aan een cursus Abseilen deed: aan de Cala Goloritzè lagen we net weg te dromen toen een aantal klimmers aanstalten maakte direct naast ons strandlaken te landen. - Zie je’t voor je? Het was boven de 30 graden en opeens liepen mensen in compleet klimoutfit tussen de halfnaakte zonaanbidders.

Binnenland

De volgende dag na deze onvergetelijke boottocht gingen we naar Alghero. Vanuit het Oosten naar het Noordwesten van het eiland. Dat betekent: door de bergen. Achteraf en vele Sardiniëreizen verder durven we te zeggen dat dit het meest spectaculaire stukje binnenland van Sardinië is. 

Alghero

Het eerste wat ons opviel, waren de fietsers. Zelfs fietspaden hadden ze daar! De stad buiten de vesting was levendig en authentiek. – Precies naar onze zin dus. En toch lokte de oude stad elke avond. We moesten naar de vestingsmuur langs de zee want de zonsondergang boven Capo Caccia wilden we niet missen. Niemand trouwens. Dat begrepen ze daar maar al te goed want langs de zeemuur waren allemaal restaurants en een enkel barretje te vinden. Tot ’s avonds laat werd er urenlang geflaneerd.

Bosa

Op weg van Alghero naar Oristano stopten we in Bosa. Dit plaatsje lag niet ver van de kust aan een rivier. Mooi om te zien, die palmbomen langs de rivier met zijn bootjes maar daar kwamen we niet voor. We waren namelijk op zoek naar het kleurrijke centro storico. – Dat was zeker de moeite waard! We stapten er een andere wereld binnen. De combinatie van eeuwenoude huizen en hun felle kleuren had iets onwerkelijks. We kwamen dan ook geen stap vooruit omdat we op elke hoek foto’s moesten nemen. Maar andere mensen waren zo te zien ook niet sneller: voor trolleys en hakjes waren de eeuwenoude straatstenen van het historische centrum van Bosa werkelijk niet gemaakt.

Oristano en Pula

Het bezoek de aan stranden in de buurt van Oristano in het Westen en Pula in het Zuiden, werd meteen een reis terug in de tijd want daar konden we de opgravingen bezichtigen van de havensteden Tharros en Nora. Meer dan tweeduizend jaar oud en bijzonder indrukwekkend, met name Nora waar de mozaiken zowat op het strand liggen.

Cagliari

Cagliari in het Zuiden is niet alleen bekend van enorme aantallen flamingo’s die daar vlakbij in de herfst neerstrijken om te genieten van de zachte winter. Casteddu, zoals Cagliari in het Sardijnse dialect heet, is de bruisende hoofdstad van Sardinië. Ons hotel met zeezicht lag aan de Via Roma, het kloppende hart van Cagliari. Alle gebouwen zijn in de Liberty-stijl opgetrokken, een soort Art Nouveau. Met als hoogtepunt het stadhuis aan het eind van de straat. Elke dag kozen we een ander barretje onder de boogjes aan de Via Roma. Of namen even de bus naar het strand om daar op een terrasje te gaan lunchen.

Vanuit de Via Roma liepen we naar de gezellige Piazza Yenne. Van daar was het nog een aardige klim tot het oude centrum. Dat is - samen met de buurt bij de Via Roma - verreweg het mooiste stukje van Cagliari. Maar liefhebbers van markthallen moeten toch ook even naar de ongezellige wijk Villanova want de gigantische Mercato San Benedetto mag je niet missen!

Tekst en foto's: © Renate Konrad

Klik hier voor contact.